Άνθρωποι μονάχοι..

Τραγούδι : "Άνθρωποι μονάχοι"
Στίχοι : Γιάννης Καλαμίτσης
Σύνθεση : Γιάννης Σπανός
Ερμηνεύτρια : Βίκυ Μοσχολιού

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

 Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κουβαλούν μια κατάρα μέσα τους. Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μόνοι. Περνούν μια ολόκληρη ζωή κυνηγώντας το απόλυτο. Την απόλυτη αλήθεια, την απόλυτη ελευθερία, την απόλυτη φιλία, τον απόλυτο έρωτα. Λίγο πριν φύγουν από την ζωή διαισθάνονται ότι τελικά αυτό που κυνηγούσαν δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον όχι στον απόλυτο βαθμό που αυτοί θα ήθελαν. Μένουν μόνοι, να κοιτούν ακίνητοι τον ουρανό μ’ ένα πικρό χαμόγελο.

 Παρόλα αυτά, ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώνουν για όλα αυτά τα χρόνια που “έχασαν”. Θαρρώ πως και πάλι αν άρχιζαν την ζωή τους από την αρχή, πάλι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσαν. Είναι τόσο εγωιστές δε, που προτιμούν χίλιες φορές την μοναξιά τους, απ’ το να αναζητήσουν λίγη συντροφιά. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι κουβαλούν και μια άλλη κατάρα. Κρύβουν μέσα τους ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που ποτέ κανείς δεν κατάφερε να το μάθει. Ή ίσως ελάχιστοι. Ένα μυστικό που μένει βαθειά χαραγμένο μέσα στην ψυχή τους. Ένα μυστικό που όταν φεύγουν το παίρνουν μαζί τους σαν το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο...

Little by little

- Πως είναι;
- Είναι νωρίς.
- Μέχρι στιγμής;
- Ήσυχα.- Μόνο;
- Μόνο... νομίζω... και όμορφα κάπου - κάπου...
- Αρκεί;- Όχι βέβαια! Αλλά προς το παρόν...
- Φοβάσαι;
- Κάνω πως όχι.

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά.

Θα με ρωτήσετε τι σκατά blog είναι αυτό που από τη μια διατυμπανίζει ότι είμαι στο κόσμο μου-που είμαι-,και από την άλλη μίρλα,μίρλα και πάλι μίρλα..
Λοιπόν: Έχω τους λόγους μου.Για να φτάσω στο σημείο να γράφω σαν καταθληπτικό σημαίνει ότι δε πάω καλά.Και μου τη δινει και σε μένα την ίδια.απόψε θα το ρίξω έξω βρε αδερφέ και θα μεταφέρω ένα από τα αγαπημένα μου ανέκδοτα που μου αρέσει πολύ η τελευταία φράση-κλειδί και θα τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά από εδώ και πέρα με τους φίλους μου όπως φαίνεται γιατί περιγράφει λίγο πολύ τη κατάσταση.
Περνάω λοιπόν στο παρασύνθημα:

Ήταν καλοκαίρι και ενώ το μυρμήγκι δούλευε σκληρά για τις προμήθειες του χειμώνα, ο τζίτζικας τραγουδούσε και έπαιζε την κιθάρα του πάνω σε ένα δέντρο. Το μυρμήγκι περνούσε από κάτω και τον κορόιδευε, του έκανε κωλοδάχτυλα και όλα τα σχετικά, τονίζοντας βέβαια το γεγονός ότι τον χειμώνα ο τζίτζικας θα ψοφήσει από το κρύο και την πείνα, ενώ αυτό προνοεί, κλπ, κλπ.

Έρχεται ο χειμώνας και όπως το μυρμήγκι χουχούλιαζε στη ζεστή του τη φωλίτσα, τρώγοντας τους καρπούς των κόπων του καλοκαιριού, ακούει απ' έξω το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον τζίτζικα σε ένα κάμπριο, με 3-4 θεογκόμενες, απίστευτο λούσο και χλίδα... Τά 'χασε...

"Τί έγινε ρε τζίτζικα, του λέει, ζεις;". Τότε λοιπόν ο τζίτζικας του εξηγεί πως εκεί που τραγουδούσε στο δέντρο του, πέρασε από κάτω ένας διάσημος μάνατζερ και τον άκουσε, ενθουσιάστηκε, του έκανε πρόταση συνεργασίας, έβγαλε δίσκο, έγινε δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσες-φορές πλατινένιος, ξεσκίζεται στα βίντεο κλιπ και τις συναυλίες, και τώρα ετοιμάζεται για τουρνέ στην Ευρώπη.

Τον ρωτάει λοιπόν το μυρμήγκι: "Ρε τζίτζικα, τώρα με την τουρνέ, μήπως πρόκειται να περάσεις και από την Αθήνα;" - "Ναι", του απαντάει ο τζίτζικας, "γιατί, θες να σου φέρω κάτι;"
Και το μυρμήγκι: "Όχι, απλώς, άμα δεις τον Αίσωπο, πες του ότι γαμιέται..."

Και να συμπληρώσω γτ πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια με το κωλοσύμπαν που συνομωτεί υπερ σου αν θέλεις πολύ κάτι,αλλά εγώ τώρα κατά μου το βλέπω σα μυρμήγκι:
Άμα δείτε τον Coelho, πείτε του ότι γαμιέται..."

Περί έρωτος..ρωτάς;

Τελικά μόνο τη ψυχή  μας πρέπει να ακούμε..Μόνο εκείνη ξέρει τι σου λέει. Ούτε φίλος, ούτε συγγενής, ούτε κανένας άσχετος που υποτίθεται σε ξέρει και σε νοιάζεται. Η ψυχή σου πάντα θα 'χει δίκιο. Πάντα. Μην της παίρνεις βίαια από το χέρι το μικρόφωνο για να ψάλλεις δήθεν τον φάλτσο αμανέ σου. Άσε την να τελειώσει το τραγούδι της κι έπειτα θα σου δώσει λίγο χρόνο κι εκείνη να χορέψεις...το ζεϊμπέκικο που καλά γνωρίζεις. Ως τότε άνοιξε τα αυτιά σου κορόιδο. Άκου μια φορά όπως πρέπει. Μην αφήνεσαι σε τυχόν κομπλιμέντα τρίτων. Εκτός αν θέλεις πάντα να υποκρίνεσαι. Τότε ναι. Παράτα τα όλα και ή πούλα τα ή χάρισέ τα. Συναισθήματα, σκέψεις, ενοχές και έρωτες. Κι αν είσαι ευτυχισμένος και σου αρκεί αυτό, με γεια σου με χαρά σου. Τι να σου κάνω; Τα ήθελε κι εσένα ο κώλος σου..