Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Μόνο η αγάπη μπορεί..

Ένας ιδιοκτήτης pet shop είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημά του, που έγραφε “Πωλούνται κουτάβια” . Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα :
“Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι ;” ρώτησε.
“Από τριάντα έως πενήντα ευρώ”, απάντησε ο ιδιοκτήτης.
Ο μικρός , βγάζοντας τα χρήματα που είχε στην τσέπη του , είπε :
“Δυστυχώς έχω μόνο δύο ευρώ. Μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω για λίγο τα κουτάβια ;”
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά. Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο , ακολουθούμενη από πέντε κουτάβια. Το ένα κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μένει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουτάβια. Τότε ο μικρός ρώτησε :
“Τι έχει αυτό το κουταβάκι και κουτσαίνει ;”
Ο  ιδιοκτήτης τού εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή. Ο μικρός , ενθουσιασμένος , φώναξε αποφασιστικά :
“Θέλω να το αγοράσω !”
Ο μαγαζάτορας γέλασε και του είπε :
“Δε νομίζω ότι θέλεις ένα κουτσό κουτάβι αλλά , αν επιμένεις , μπορώ να σ’ το χαρίσω”.
Ο μικρός όμως ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι κι ότι θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος στο μαγαζάτορα , δίνοντάς του ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε :
“Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο , πραγματικά δε σου χρειάζεται , ποτέ δε θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα”.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του και άφησε να φανεί το αριστερό του πόδι , το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
“Όπως βλέπετε , ούτε κι εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του. Επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει”.
Ο άντρας δάγκωσε τα χείλη του μη ξέροντας τι να πει. Δακρυσμένος , προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε :
“Εύχομαι όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε έναν ιδιοκτήτη σαν κι εσένα”.
Βλέπετε στη ζωή δεν μετρά το ποιος είσαι , αλλά το αν κάποιος σε αγαπά , σε δέχεται και σε εκτιμά γι’ αυτό που είσαι , χωρίς όρους. Ο καθένα έχει τη δική του αξία και μόνο επειδή υπάρχει.
 
(Αφιερωμένο με πολύ αγάπη στα άτομα με ειδικές ανάγκες).

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Άνθρωποι μονάχοι..

Τραγούδι : "Άνθρωποι μονάχοι"
Στίχοι : Γιάννης Καλαμίτσης
Σύνθεση : Γιάννης Σπανός
Ερμηνεύτρια : Βίκυ Μοσχολιού


Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...


 Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κουβαλούν μια κατάρα μέσα τους. Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μόνοι. Περνούν μια ολόκληρη ζωή κυνηγώντας το απόλυτο. Την απόλυτη αλήθεια, την απόλυτη ελευθερία, την απόλυτη φιλία, τον απόλυτο έρωτα. Λίγο πριν φύγουν από την ζωή διαισθάνονται ότι τελικά αυτό που κυνηγούσαν δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον όχι στον απόλυτο βαθμό που αυτοί θα ήθελαν. Μένουν μόνοι, να κοιτούν ακίνητοι τον ουρανό μ’ ένα πικρό χαμόγελο.
 Παρόλα αυτά, ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώνουν για όλα αυτά τα χρόνια που “έχασαν”. Θαρρώ πως και πάλι αν άρχιζαν την ζωή τους από την αρχή, πάλι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσαν. Είναι τόσο εγωιστές δε, που προτιμούν χίλιες φορές την μοναξιά τους, απ’ το να αναζητήσουν λίγη συντροφιά. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι κουβαλούν και μια άλλη κατάρα. Κρύβουν μέσα τους ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που ποτέ κανείς δεν κατάφερε να το μάθει. Ή ίσως ελάχιστοι. Ένα μυστικό που μένει βαθειά χαραγμένο μέσα στην ψυχή τους. Ένα μυστικό που όταν φεύγουν το παίρνουν μαζί τους σαν το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο...

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Little by little

- Πως είναι;
- Είναι νωρίς.
- Μέχρι στιγμής;
- Ήσυχα.- Μόνο;
- Μόνο... νομίζω... και όμορφα κάπου - κάπου...
- Αρκεί;- Όχι βέβαια! Αλλά προς το παρόν...
- Φοβάσαι;
- Κάνω πως όχι.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά.

Θα με ρωτήσετε τι σκατά blog είναι αυτό που από τη μια διατυμπανίζει ότι είμαι στο κόσμο μου-που είμαι-,και από την άλλη μίρλα,μίρλα και πάλι μίρλα..
Λοιπόν: Έχω τους λόγους μου.Για να φτάσω στο σημείο να γράφω σαν καταθληπτικό σημαίνει ότι δε πάω καλά.Και μου τη δινει και σε μένα την ίδια.απόψε θα το ρίξω έξω βρε αδερφέ και θα μεταφέρω ένα από τα αγαπημένα μου ανέκδοτα που μου αρέσει πολύ η τελευταία φράση-κλειδί και θα τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά από εδώ και πέρα με τους φίλους μου όπως φαίνεται γιατί περιγράφει λίγο πολύ τη κατάσταση.
Περνάω λοιπόν στο παρασύνθημα:

Ήταν καλοκαίρι και ενώ το μυρμήγκι δούλευε σκληρά για τις προμήθειες του χειμώνα, ο τζίτζικας τραγουδούσε και έπαιζε την κιθάρα του πάνω σε ένα δέντρο. Το μυρμήγκι περνούσε από κάτω και τον κορόιδευε, του έκανε κωλοδάχτυλα και όλα τα σχετικά, τονίζοντας βέβαια το γεγονός ότι τον χειμώνα ο τζίτζικας θα ψοφήσει από το κρύο και την πείνα, ενώ αυτό προνοεί, κλπ, κλπ.

Έρχεται ο χειμώνας και όπως το μυρμήγκι χουχούλιαζε στη ζεστή του τη φωλίτσα, τρώγοντας τους καρπούς των κόπων του καλοκαιριού, ακούει απ' έξω το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον τζίτζικα σε ένα κάμπριο, με 3-4 θεογκόμενες, απίστευτο λούσο και χλίδα... Τά 'χασε...

"Τί έγινε ρε τζίτζικα, του λέει, ζεις;". Τότε λοιπόν ο τζίτζικας του εξηγεί πως εκεί που τραγουδούσε στο δέντρο του, πέρασε από κάτω ένας διάσημος μάνατζερ και τον άκουσε, ενθουσιάστηκε, του έκανε πρόταση συνεργασίας, έβγαλε δίσκο, έγινε δεν-ξέρω-κι-εγώ-πόσες-φορές πλατινένιος, ξεσκίζεται στα βίντεο κλιπ και τις συναυλίες, και τώρα ετοιμάζεται για τουρνέ στην Ευρώπη.

Τον ρωτάει λοιπόν το μυρμήγκι: "Ρε τζίτζικα, τώρα με την τουρνέ, μήπως πρόκειται να περάσεις και από την Αθήνα;" - "Ναι", του απαντάει ο τζίτζικας, "γιατί, θες να σου φέρω κάτι;"
Και το μυρμήγκι: "Όχι, απλώς, άμα δεις τον Αίσωπο, πες του ότι γαμιέται..."


Και να συμπληρώσω γτ πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια με το κωλοσύμπαν που συνομωτεί υπερ σου αν θέλεις πολύ κάτι,αλλά εγώ τώρα κατά μου το βλέπω σα μυρμήγκι:
Άμα δείτε τον Coelho, πείτε του ότι γαμιέται..."

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Περί έρωτος..ρωτάς;

Τελικά μόνο τη ψυχή  μας πρέπει να ακούμε..Μόνο εκείνη ξέρει τι σου λέει. Ούτε φίλος, ούτε συγγενής, ούτε κανένας άσχετος που υποτίθεται σε ξέρει και σε νοιάζεται. Η ψυχή σου πάντα θα 'χει δίκιο. Πάντα. Μην της παίρνεις βίαια από το χέρι το μικρόφωνο για να ψάλλεις δήθεν τον φάλτσο αμανέ σου. Άσε την να τελειώσει το τραγούδι της κι έπειτα θα σου δώσει λίγο χρόνο κι εκείνη να χορέψεις...το ζεϊμπέκικο που καλά γνωρίζεις. Ως τότε άνοιξε τα αυτιά σου κορόιδο. Άκου μια φορά όπως πρέπει. Μην αφήνεσαι σε τυχόν κομπλιμέντα τρίτων. Εκτός αν θέλεις πάντα να υποκρίνεσαι. Τότε ναι. Παράτα τα όλα και ή πούλα τα ή χάρισέ τα. Συναισθήματα, σκέψεις, ενοχές και έρωτες. Κι αν είσαι ευτυχισμένος και σου αρκεί αυτό, με γεια σου με χαρά σου. Τι να σου κάνω; Τα ήθελε κι εσένα ο κώλος σου..

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Πάει...πέταξε.

Κάπου διάβασα ότι είναι μερικές νύχτες που οι λύκοι σωπαίνουν και το φεγγάρι ουρλιάζει..Αυτή η έκφραση καρφώθηκε στο μυαλό μου όταν βίωσα την απώλεια..Ήταν "Οι Στιγμές" του Παπάζογλου και της  Edith Piaf το  "Non, je ne regrette rien". Δε τολμώ να τα ακούσω πια..με στοιχειώνουν..

Η ανάμνηση..

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Πλανήτης Ελλάδα + αφραγκιές => η τρέλλα δε πάει στα βουνά.

1. Την ώρα του μεσημεριανού γεύματος, καθήστε σε ένα σταματημένο αυτοκίνητο με γυαλιά ήλιου και στοχεύετε διερχόμενα αυτοκίνητα με ένα στεγνωτήρα μαλλιών. Παρακολουθήστε εάν ελαττώνουν ταχύτητα.

2. Ζητήστε τον εαυτό σας στο σύστημα ενδοεπικοινωνίας. Μην αλλάξετε τη φωνή σας.

3. Κάθε φορά που κάποιος σας ζητάει κάτι, ρωτήστε τον άμα θέλει και τηγανητές πατάτες με αυτό.

4. Τοποθετήστε το καλάθι τον άχρηστων πάνω στο γραφείο σας και βάλτε ετικέτα που να λέει εισερχόμενα.

5. Βάλτε καφέ χωρίς καφεΐνη στην καφετιέρα για 3 εβδομάδες. Όταν όλοι ξεπεράσουν την εξάρτηση τους στην καφεΐνη, αλλάξτε τον με espresso.

6. Όταν στη τράπεζα σας ρωτάνε στη κατάθεση αιτιολογία (π.χ. ενοίκιο) γραψτε "για σεξουαλικές χαρές"

7. Τελειώνετε όλες σας τις προτάσεις με τη φράση "... Σύμφωνα με την προφητεία"

8. Μη χρησιμοποιείτε σημεία στίξης

9. Αντί να περπατάτε, προτιμάτε να πηδάτε, όσο πιο συχνά μπορείτε

10. Ρωτάτε όλους, τι φύλο είναι. Άμα σας απαντήσουν γελάστε υστερικά.

11. Στο "drive throυgh" πείτε τους ότι η παραγγελία είναι "to go"

12. Τραγουδάτε μαζί με τους καλλιτέχνες στην όπερα.

13. Πηγαίνετε σε ένα recital με ποίηση, και ρωτήστε γιατί τα ποιήματα δεν ομοιοκαταληκτούν

14. Βαλτέ κουνουπιέρα γύρω από το γραφείο σας, και παίζετε τροπικούς ήχους όλη μέρα

15. Πέντε μέρες πριν, πείτε στους φίλους σας ότι δεν μπορείτε να πάτε στο πάρτι τους, επειδή δεν έχετε διάθεση

16. Πείτε στους συναδέλφους σας να σας φωνάζουν με το όνομα που σας φωνάζουν στην πάλη, "σκληρός βράχος"

17. Όταν το μηχάνημα ΑΤΜ βγάλει τα λεφτά, φωνάξτε δυνατά, κέρδισα! κέρδισα!

18. Όταν φεύγετε από τον ζωολογικό κήπο, αρχίστε να τρέχετε και να φωνάζετε υστερικά, "Τρέξτε να σωθείτε! Είναι όλα ελευθέρα!

19. Κατά τη διάρκεια του δείπνου πείτε στα παιδιά σας ότι επειδή η οικονομία έχει τα χάλια της, πρέπει να δώσετε ένα από τα παιδιά σας